ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΔΕΠ-Υ

Tα συμπτώματα της ΔΕΠ-Υ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής με ή χωρίς Υπερκινητικότητα) μπορείτε να τα δείτε πατώντας ΕΔΩ.
Εκτός από τον εκπαιδευτικό τομέα που χρειάζεται παρέμβαση σ'ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ, σημαντικό επίσης είναι να καλυφθούν από τον ειδικό/εκπαιδευτικό τόσο ο συναισθηματικός όσο και ο κοινωνικός τομέας.

Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ, εξαιτίας των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν, συχνά παρουσιάζουν επιπρόσθετα συναισθηματικά προβλήματα όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη, επιθετική συμπεριφορά. Γι' αυτό το λόγο συνιστάται η ταυτόχρονη παρακολούθηση από κλινικό ψυχολόγο ή παιδοψυχίατρο, ο οποίος θα προσφέρει αξιολόγηση της κατάστασης, εκτίμηση των δυνατών σημείων της προσωπικότητας του παιδιού, συμβουλευτική γονέων, αποδοχή της κατάστασης και αύξηση της αυτοεκτίμησης του παιδιού.   

Ο ειδικός που θα αναλάβει το παιδί θα πρέπει να τονώσει και τις κοινωνικές του δεξιότητες καθώς τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ αντιμετωπίζουν συνήθως προβλήματα στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. 

Στον εκπαιδευτικό τομέα, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ έχουν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση διαταραχών λόγου και ομιλίας, μαθησιακών δυσκολιών και μνήμης. 
Μερικές γενικές τεχνικές που πρέπει να ακολουθούνται είναι οι εξής:

• Δημιουργία δομημένου μαθησιακού περιβάλλοντος
• Προσαρμογή του αναλυτικού προγράμματος
• Αύξηση της προσοχής στις καθημερινές δραστηριότητες
• Διοχέτευση της κινητικότητας του παιδιού

Όσον αφορά στη δημιουργία του μαθησιακού περιβάλλοντος, το παιδί θα πρέπει να κάθεται κοντά στην έδρα του δασκάλου με την πλάτη γυρισμένη προς τους υπόλοιπους συμμαθητές. Είναι απαραίτητο να ελαχιστοποιούνται τα εξωτερικά ερεθίσματα που θα μπορούσαν να του αποσπάσουν την προσοχή (όπως π.χ. να κάθεται κοντά σε πόρτες, παράθυρα κτλ). Σημαντικό είναι επίσης να αποφεύγονται οι αλλαγές στο πρόγραμμα καθώς τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ δε διαχειρίζονται καλά τις αλλαγές. 
Θα πρέπει να συνεργάζονται και να συσχετίζονται με θετικά μοντέλα συνομηλίκων τα οποία θα λειτουργούν ως πρότυπο.
Σημαντικό είναι επίσης να αναρτώνται οι κανόνες σε περίοπτο μέρος καθώς και το καθημερινό πρόγραμμα και οι εργασίες της ημέρας.   
Οι γονείς να δημιουργούν έναν κατάλληλο χώρο για διάβασμα στο σπίτι με ρουτίνα μελέτης και οργάνωση των βιβλίων, των σημειώσεων και της σχολικής τσάντας.
Τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο καλό είναι να "σπάμε" τις δραστηριότητες σε μικρότερα κομμάτια.  
Μείωση των γραπτών εργασιών και προσπάθεια να γίνονται οι εργασίες και οι δραστηριότητες πιο ενδιαφέρουσες (άσκηση μέσω παιχνιδιών, χρήση ηλεκτρονικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων κτλ).
Διδασκαλία στρατηγικών μάθησης και μελέτης όπως μνημονικές τεχνικές και εφαρμογή της τεχνικής "βλέπω-λέω-γράφω-κάνω".

Όσον αφορά την Υπερκινητικότητα (υπερβολική δραστηριότητα) μπορεί ο δάσκαλος να χρησιμοποιήσει την κίνηση ως ανταμοιβή για να επιβραβεύσει την καλή συμπεριφορά και να επιτρέψει την κινητικότητα σε κάποιο βαθμό όπως για παράδειγμα να στέκεται το παιδί όρθιο κατά την εκτέλεση μιας εργασίας. Ενθαρρύνουμε τέλος το παιδί αν σημειώνει αυτά που θέλει να πει και να τα ανακοινώνει αργότερα (διαχείριση παρορμητικότητας).